Dzień dobry.
Dotychczas wydawało mi się, że dokładnie wiem, jak powinnam zapisać wyraz wejście z przeczeniem nie. Ale ostatnio w prasie pojawiają się równie często dwa różne zapisy. Który zatem jest poprawny: „Skutki niewejścia Polski do UE są oczywiste” czy „Skutki nie wejścia Polski do UE są oczywiste”?
Dziekuję.

Dzień dobry,
Mam do Państwa kolejne pytanie. Obwód Kaliningradzki – dużymi czy małymi literami? Należy to traktowac jako nazwę własną czy tak, jak województwa, powiaty: województwo małopolskie, powiat łańcucki?

Dziękuję
Joanna Bryś

Ostatnio ukazały się w Polsce książki w nowej serii współczesnej literatury iberoamerykańskiej: postm@condo. Opublikowano dotychczas powieści Jaime’ego Bayly’ego i Edmundo Paza Soldana. Jednak w informacjach prasowych (i omówieniach sprzed lat, np. tłumacza) prawie nikt nie odmienia imion tych autorów (Jaime – Jaime’ego, Edmundo Paz – Edmundo Paza). Dlaczego?

Jak powinna wyglądać odmiana w mianowniku liczby mnogiej rzeczowników takich jak balboa, fejhoa, stoa, kwinoa (jako odmienny wyraz zanotowana jest w Wielkim słowniku ortograficzno-fleksyjnym pod redakcją Jerzego Podrackiego)?
Pozdrawiam i z góry dziękuję za odpowiedź.

W notatce o spotkaniu autorskim z pisarką w Adelajdzie pojawiło się między innymi następujące zdanie: „Na zakończenie noty o pisarce należy chyba dodać, że ma Ona wiele wcieleń i dlatego niektórzy z Państwa znają Ją jako nauczycielkę, inni dziennikarkę radiową, jeszcze inni felietonistkę”.
Pisanie o kimś, nawet znanym i szanowanym, z dużej litery (Ona, Ją) jakoś mnie razi, tym niemniej nie mogę znaleźć odpowiednich zasad pisowni określających tego rodzaju przypadek.
Nowy słownik ortograficzny PWN (Warszawa 1999) określa użycie wielkiej litery ze względów uczuciowych i grzecznościowych i w mojej opinii pisanie Państwa dużą literą jest prawidłowe, gdyż jest to grupa osób, do których notatka jest adresowana. Niemniej jednak w słowniku tym znajduje się także zdanie o dużej swobodzie pozostawionej piszącemu, ponieważ użycie wielkiej litery jest wyrazem jego postawy uczuciowej. Mam pytanie. Czy pisanie o pisarce Ona, Ją dużą literą mieści się w ramach tej swobody, pozostawionej piszącemu, czy też jest sprzeczne z zasadami polskiej pisowni?
Załączam wyrazy szacunku,
Paul Jaworski

Moje wątpliwości dotyczą opuszczania znaków diakrytycznych używanych w obcych językach w sytuacji niedysponowania odpowiednimi czcionkami. Czy zasady dotyczące przegłosu obowiązujące w przypadku języka niemieckiego mają również zastosowanie w innych językach (nawet tak odległych jak np. fiński)? Czy zwykłe opuszczenie diakrytyku, bez dodawania litery, byłoby błędem? Zapewne nie, bo jak zastąpić używane we francuskim i tureckim c z ogonkiem, w portugalskim n z tyldą czy skandynawskie a z kółeczkiem nad literką (nie znam fachowych nazw tych znaków)? W tym ostatnim przypadku spotkałem się jednak z powtórzeniem litery a (np. imię Haakon, w oryginale przez jedno a z diakrytykiem).
Dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo!
Mam wątpliwości odnośnie odmiany dwóch często używanych przez mnie i moich kolegów rzeczowników: orbital i klaster. Które formy dopełniacza są poprawne:
orbitalu – orbitala
orbitali – orbitalów
klasteru – klastera
klasterów – klastrów

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam,
Jaromir Patyk, UMK

Chciałabym otrzymać konkretne informacje na temat pisowni ów głównie w środku wyrazów. Znam zasadę ortograficzną dotyczącą pisowni ów na końcu wyrazów.
Dziękuję.

Jak się pisze wyrazy: panajezusowy, panastanisławowy – dużą czy małą literą? Jak utworzyć analogiczny wyraz od imienia żeńskiego?

Interesują mnie podstawowe zasady dot. pisowni nazw produktów i usług, zwłaszcza wielowyrazowych. Powszechne jest kalkowanie angielskiej pisowni i używanie wielkich liter, np. Poczta Głosowa, Pakiet Telefoniczny, Pizza Hawajska itp. W materiałach reklamowych często decydują względy graficzne, ale jak pisać powinniśmy?